Patricia Highsmith (2)

Schrijven is geen kunstje, vindt Patricia Highsmith, daar laat ze geen enkele twijfel over bestaan in haar vermakelijke en instructieve  Hoe schrijf ik een spannend boek .

Patricia Highsmith heeft een hekel aan detectives of thrillers waarbij de plot neerkomt op een of ander foefje, een wetenswaardigheid uit een of ander wetenschapsgebied. Een ontsnappingstruc, noemt ze dat. Dit soort schrijverstrucs kunnen alleen werken wanneer ze door personages tot leven worden gewekt, maar meestal is het gewoon niks, al is ze wel zo reëel om toe te geven dat ze er ook wel eens mee gewerkt heeft, ‘als ik op een grappig idee stuitte’.
Dit kleine, in het Engels nog steeds verkrijgbare, boekje van Patricia Highsmith is vooral te lezen als een vrolijke inleiding op haar eigen werk en als een ode aan haar rotsvaste geloof in het schrijversvak en het schrijversbestaan. Ze heeft er altijd van genoten, dat is duidelijk, ze laat op iedere bladzijde doorschemeren hoe geweldig leuk schrijven is, ook al gaat het wel eens mis. Niet treuren, gewoon iets anders gaan doen en dan komt het goed.
Over de losse moraal van haar helden schrijft ze maar weinig, ze voelt er niets voor het daar altijd maar weer over te moeten hebben. Moordenaars en andere griezels vindt ze net echte mensen, dus schrijft ze vol compassie hoe ze die toch altijd sympathiek probeerde te krijgen.