dit gedicht werd ingestuurd voor de bundel bij Nacht en Ontij
Het verdwenen licht
Stoïcijns hoor ik de uitslag aan
Haar woorden lijken uit een ver land te komen
Mooie en nare verhalen
Door een traan op het gezicht van mijn dochter
Besef ik dat dat land opeens dichtbij is
Mijn zoon haalt me terug in de realiteit
De mooie verhalen zijn de belangrijkste, zegt hij
Luister naar het positieve
Het licht flikkert in mijn ogen
Ik besef nog niet dat ik in het slechte verhalenland sta
Mijn wit geworden man heft zijn hoofd
En kijkt me opeens verwachtingsvol aan
Maar het licht in mijn ogen
Is verdwenen
Marian Boelens
Geen opmerkingen:
Een reactie posten