In het college van Lupko Ellen, op zaterdag 19 november, kregen de deelnemers een schrijfoefening:
1. schrijf op wat je ziet ( Luko loopt van de ene kant van de ruimte naar de andere: staat daarbij een aantal keren stil, kijkt, poseert, struikelt, loopt verder, kijkt uit het raam en wijst).
2. maak van deze beschrijving een spannend verhaal.
Tien minuten krijgen we ervoor.
Dit is een resultaat
1. schrijf op wat je ziet ( Luko loopt van de ene kant van de ruimte naar de andere: staat daarbij een aantal keren stil, kijkt, poseert, struikelt, loopt verder, kijkt uit het raam en wijst).
2. maak van deze beschrijving een spannend verhaal.
Tien minuten krijgen we ervoor.
Dit is een resultaat
De steeg baadde in een roodachtige gloed die nacht. Ellen,
een vrouw van middelbare leeftijd, stapte met klikkende schoenzolen in een
trage gang voorbij het cafeetje waar ze laatst tot veel te laat aan de bar had
gehangen om verhalen te horen. Ze trok de sjaal, die haar halve gezicht
bedekte, nog maar eens recht. Echte kasmierwol. Gekriebel voor een veel te hoge
prijs. De grijze lok die in haar gezicht waaide, streek ze in een automatisme
terug omhoog. Eerdaags maar weer naar de kapper. Afgeleid door het weerbarstige
kapsel en de geur van verschaald bier vermengd met FEBO-aroma's, struikelde ze
bijna. Liever had ze die onhandigheid geweten aan een prettige gedachte aan
haar man, de goedgebouwde Lupko, die thuis zat en zich afvroeg waar ze bleef.
Abrupt hield ze halt en wees zichzelf op een vormeloze massa in de verte. Met
één hand parmantig in de zij bleef ze staan staren tot het dichterbij kwam. Het
leek wel een man die op haar af kwam lopen. Ja, nu wist ze het zeker, een man
met een boek in zijn hand. Ze drukte zich achterwaarts, met haar rug tegen de
vensters van het kroegje, ineens bijna aangedaan door wat ze zag aankomen. Een
man in het zwart die een preek aan het oefenen was. Even later ontwaarde ze
achter het venster aan drie tafeltjes wel twintig cursisten die nauwkeurig zijn
handelen zaten te beschrijven. De illusie van een ordinaire acteur die haar
eerst bang en daarna ontroerd had gemaakt! Lupko had haar eens moeten zien met
haar ongelovige ogen. Hij zou er zonder twijfel een thriller van weten te maken,
gebaseerd op helemaal niets dan een man in het zwart, met een boek in een
steegje.
Sacha Landkroon
Geen opmerkingen:
Een reactie posten